نوریت بینایی زمانی رخ می‌دهد که عصب بینایی دچار تورم (التهاب) شود. عصب بینایی دسته‌ای از رشته‌های عصبی است که اطلاعات بینایی را از چشم به مغز منتقل می‌کند.
علائم شایع نوریت بینایی شامل درد همراه با حرکت چشم و از دست دادن موقت بینایی در یک چشم است.
نوریت اپتیک یا عصب بینایی می‌تواند اولین نشانه مالتیپل اسکلروزیس (MS) باشد، همچنین ممکن است در شخصی که نوریت اپیتک داشته، بعدا علائم ام اس دیده شود. ام اس یک بیماری است که باعث التهاب و آسیب به اعصاب مغز و همچنین عصب بینایی می‌شود.
علاوه بر ام اس، التهاب عصب بینایی می‌تواند در بیماری‌های دیگری مانند عفونت‌ها یا بیماری‌های ایمنی مثل لوپوس رخ دهد.
به ندرت، بیماری دیگری به نام نورومیلیت اپتیکا باعث التهاب عصب بینایی و نخاع می‌شود.
خرید سرور مجازی
خرید بلیط لحظه آخری هواپیما از فلایتیو
خرید ساک پارچه ای
کلاه تبلیغاتی
فیلر بینی سیمارو
بهترین جراح بینی
اکثر افرادی که یک بار دچار نوریت بینایی می‌شوند، در نهایت، حتی بدون درمان بینایی خود را بازمی‌یابند. گاهی اوقات دارو‌های استروئیدی ممکن است باعث تسریع بهبود بینایی پس از نوریت بینایی شود.
علائم
نوریت بینایی معمولاً یک چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد: اکثر افرادی که به نوریت بینایی مبتلا می‌شوند، درد چشمی دارند که با حرکت چشم بدتر می‌شود. گاهی اوقات درد مانند یک درد مبهم در پشت چشم است.
- از دست دادن بینایی در یک چشم. اکثر افراد حداقل به طور موقت کاهش بینایی دارند، اما میزان کاهش بینایی متفاوت است. از دست دادن قابل توجه بینایی معمولاً در طی چند ساعت یا روز ایجاد می‌شود و طی چند هفته تا چند ماه بهبود می‌یابد. از دست دادن بینایی در برخی افراد دائمی است.
- از دست دادن میدان بینایی: از دست دادن میدان دید با الگوهای متنوع در این بیماری دیده می‌شود. یعنی بیمار دید بخشی از محیط اطراف را از دست می‌دهد.
- از دست دادن بینایی رنگ. نوریت بینایی اغلب بر درک رنگ تأثیر می‌گذارد. ممکن است متوجه شوید که رنگ‌ها کمتر از حالت عادی زنده به نظر می‌رسند.
- چراغ چشمک زن. برخی از افراد مبتلا به نوریت بینایی گزارش می‌دهند که با حرکات چشم، نور‌های چشمک زن یا سوسو زننده را می‌بینند.
علل
علت دقیق نوریت اپتیک ناشناخته است. اعتقاد بر این است که این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی بدن به اشتباه ماده‌ای را که عصب بینایی شما را پوشانده است هدف قرار می‌دهد و در نتیجه باعث التهاب و آسیب به میلین می‌شود.
به طور معمول، میلین به تکانه‌های الکتریکی کمک می‌کند تا به سرعت از چشم به مغز بروند. نوریت اپتیک این فرآیند را مختل می‌کند و بینایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
شرایط خودایمنی زیر اغلب با نوریت بینایی همراه است:
- اسکلروز چندگانه. مالتیپل اسکلروزیس بیماری است که در آن سیستم خود ایمنی به غلاف میلین پوشاننده رشته‌های عصبی در مغز حمله می‌کند. در افراد مبتلا به نوریت بینایی، خطر ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس پس از یک دوره نوریت بینایی حدود ۵۰ درصد در طول زندگی است.
اگر اسکن MRI ضایعاتی را در مغز نشان دهد، خطر ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس پس از نوریت بینایی بیشتر افزایش می‌یابد.
- نورومیلیت اپتیکا. در این بیماری، التهاب عصب بینایی و نخاع تحت تاثیر قرار می‌گیرد. نورومیلیت اپتیکا شباهت‌هایی به مالتیپل اسکلروزیس دارد، اما نورومیلیت اپتیکا به اندازه مولتیپل اسکلروزیس به اعصاب مغز آسیب نمی‌رساند. با این حال، نورومیلیت اپتیکا شدیدتر از ام اس است و اغلب بیماران پس از یک دوره آن کمتر از نوریت اپتیک بهتر می‌شوند.
- اختلال آنتی بادی گلیکوپروتئین الیگودندروسیت میلین (MOG). این وضعیت می‌تواند باعث التهاب عصب بینایی، نخاع یا مغز شود. مشابه ام اس و نورومیلیت اپتیکا، حملات التهابی مکرر ممکن است رخ دهد. بهبودی پس از حملات MOG معمولاً بهتر از بهبودی از نورومیلیت اپتیکا است.
هنگامی که علائم نوریت بینایی پیچیده‌تر است، سایر علل مرتبط باید در نظر گرفته شوند، از جمله:
- عفونت‌ها عفونت‌های باکتریایی، از جمله بیماری لایم، تب خراش گربه و سیفلیس، یا ویروس‌هایی مانند سرخک، اوریون و تبخال می‌توانند باعث التهاب عصب بینایی شوند.
- بیماری‌های دیگر. بیماری‌هایی مانند سارکوئیدوز، بیماری بهجت و لوپوس می‌توانند باعث عصب بینایی عود‌کننده شوند.
- دارو‌ها و سموم. برخی از دارو‌ها و سموم با ایجاد نوریت بینایی مرتبط هستند. اتامبوتول، که برای درمان سل استفاده می‌شود، و متانول، یک عنصر رایج در ضد یخ، رنگ‌ها و حلال‌ها، با نوریت اپتیک مرتبط هستند.
عوامل خطر
عوامل خطر برای ایجاد نوریت بینایی عبارتند از:
- سن. نوریت بینایی اغلب بزرگسالان ۲۰ تا ۴۰ ساله را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
- ارتباط با جنسبت. زنان بسیار بیشتر از مردان در معرض ابتلا به نوریت بینایی هستند.
- نژاد. نوریت بینایی بیشتر در افراد سفید پوست رخ می‌دهد.
- جهش‌های ژنتیکی برخی جهش‌های ژنتیکی ممکن است خطر ابتلا به نوریت بینایی یا مولتیپل اسکلروزیس را افزایش دهند.
عوارض
عوارض ناشی از نوریت بینایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آسیب عصب بینایی: اکثر افراد پس از یک دوره نوریت بینایی دچار آسیب دائمی عصب بینایی می‌شوند، اما این آسیب ممکن است علائم دائمی ایجاد نکند.
- کاهش حدت بینایی. بیشتر افراد در عرض چند ماه بینایی طبیعی یا تقریباً طبیعی خود را به دست می‌آورند، اما ممکن است از بین رفتن نسبی تمایز رنگ ادامه یابد. برای برخی افراد، از دست دادن بینایی ادامه دارد.
- عوارض جانبی درمان. دارو‌های استروئیدی که برای درمان نوریت بینایی استفاده می‌شوند، سیستم ایمنی شما را تضعیف می‌کنند، که باعث می‌شود بدن شما نسبت به عفونت‌ها حساس‌تر شود. سایر عوارض جانبی شامل تغییرات خلقی و افزایش وزن است.
تشخیص
برای تشخیص به چشم پزشک مراجعه کنید. چشم پزشک احتمالاً آزمایشات زیر را انجام خواهد داد:
- یک معاینه معمولی چشم: چشم پزشک بینایی و توانایی شما در درک رنگ‌ها و اندازه‌گیری دید جانبی (محیطی) شما را بررسی می‌کند.
- معاینه ته چشم. در طول این معاینه، پزشک نور درخشانی را به چشم شما می‌تابد و ساختار‌های پشت چشم شما را بررسی می‌کند. این تست چشم، دیسک بینایی را ارزیابی می‌کند، جایی که عصب بینایی وارد شبکیه چشم می‌شود. دیسک بینایی در حدود یک سوم افراد مبتلا به نوریت بینایی متورم می‌شود.
- تست واکنش نور مردمک. پزشک یک چراغ قوه را جلوی چشمان شما حرکت دهد تا ببیند مردمک چشمان شما وقتی در معرض نور شدید قرار می‌گیرند چگونه واکنش نشان می‌دهند. اگر به نوریت اپتیک مبتلا هستید، مردمک‌های شما به اندازه مردمک چشم‌های سالم در معرض نور منقبض نمی‌شوند.
سایر آزمایشات برای تشخیص نوریت بینایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). اسکن MRI از میدان مغناطیسی و پالس‌های انرژی امواج رادیویی برای تهیه تصاویری از بدن شما استفاده می‌کند. در طول MRI برای بررسی نوریت بینایی، ممکن است یک محلول کنتراست تزریق کنید تا عصب بینایی و سایر قسمت‌های مغزتان در تصاویر بیشتر دیده شود.
MRI برای تعیین اینکه آیا مناطق آسیب دیده (ضایعات) در مغز شما وجود دارد یا خیر مهم است. چنین ضایعاتی نشان دهنده خطر بالای ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس است. MRI همچنین می‌تواند سایر علل کاهش بینایی مانند تومور را رد کند.
- آزمایشات خون آزمایش خون برای بررسی عفونت یا آنتی بادی‌های خاص در دسترس است. نورومیلیت اپتیکا به آنتی بادی مرتبط است که باعث نوریت شدید بینایی می‌شود. افراد مبتلا به نوریت شدید بینایی ممکن است تحت این آزمایش قرار گیرند تا مشخص شود که آیا احتمال ابتلا به نورومیلیت اپتیکا وجود دارد یا خیر. در غیر معمول نوریت اپتیک، خون ممکن است برای آنتی بادی‌های MOG نیز آزمایش شود.
- توموگرافی انسجام نوری (OCT). این آزمایش ضخامت لایه فیبر عصبی شبکیه چشم را که اغلب در اثر التهاب عصب بینایی نازک‌تر است، اندازه‌گیری می‌کند.
- تست میدان بینایی: این آزمایش، بینایی محیطی هر چشم را اندازه‌گیری می‌کند تا مشخص شود که آیا بینایی از دست رفته است یا خیر. نوریت بینایی می‌تواند باعث گونه‌های مختلفی از کاهش میدان بینایی شود:
- پاسخ برانگیخته بینایی: در طول این تست، شما در مقابل صفحه‌ای می‌نشینید که روی آن یک الگوی شطرنجی متناوب نمایش داده می‌شود. سیم‌هایی به سرتان وصل می‌شوند تا پاسخ‌های مغزتان را به آنچه روی صفحه می‌بینید ثبت کنند. این نوع آزمایش به پزشک شما می‌گوید که آیا سیگنال‌های الکتریکی به مغز شما در نتیجه آسیب عصب بینایی کندتر از حد معمول می‌رسند یا خیر.
احتمالاً پزشک از شما می‌خواهد که دو تا چهار هفته پس از شروع علائم برای تأیید تشخیص نوریت بینایی، برای معاینات بعدی مراجعه کنید.
درمان
نوریت اپتیک معمولاً به خودی خود بهبود می‌یابد. در برخی موارد، دارو‌های استروئیدی برای کاهش التهاب در عصب بینایی استفاده می‌شود. عوارض جانبی احتمالی درمان استروئیدی شامل افزایش وزن، تغییرات خلقی، گرگرفتگی صورت، ناراحتی معده و بی‌خوابی است.
درمان استروئیدی معمولاً از طریق ورید (داخل وریدی) انجام می‌شود. استروئید درمانی داخل وریدی بهبودی بینایی را تسریع می‌کند، اما به نظر نمی‌رسد بر میزان بینایی که برای نوریت معمولی بینایی بهبود می‌یابید تأثیری بگذارد.
هنگامی که استروئید درمانی با شکست مواجه می‌شود و از دست دادن شدید بینایی ادامه می‌یابد، درمانی به نام درمان تعویض پلاسما ممکن است به برخی افراد کمک کند تا بینایی خود را بازیابی کنند. مطالعات هنوز تایید نکرده‌اند که درمان تعویض پلاسما برای نوریت بینایی موثر است.
پیشگیری از بیماری ام اس
اگر مبتلا به نوریت اپتیک هستید و دو یا چند ضایعه مغزی مشهود در اسکن MRI دارید، ممکن است از دارو‌های مالتیپل اسکلروزیس مانند اینترفرون بتا-۱a یا اینترفرون بتا-۱b بهره‌مند شوید که ممکن است ام اس را به تاخیر بیاندازد یا به پیشگیری از آن کمک کند. این دارو‌های تزریقی برای افراد در معرض خطر بالای ابتلا به ام اس استفاده می‌شود. عوارض جانبی احتمالی عبارتند از افسردگی، تحریک محل تزریق و علائم شبیه آنفولانزا.
پیامد بیماری
اکثر افراد در عرض شش ماه پس از یک دوره نوریت بینایی، بینایی نزدیک به حالت طبیعی را به دست می‌آورند.
افرادی که نوریت اپتیک آن‌ها عود می‌کند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به MS، نورومیلیت اپتیکا یا اختلال مرتبط با آنتی بادی MOG هستند. نوریت بینایی می‌تواند در افراد بدون شرایط زمینه‌ای عود کند و این افراد معمولاً پیش آگهی طولانی مدت بهتری برای بینایی خود نسبت به افراد مبتلا به ام اس یا نورومیلیت اپتیکا دارند.
بازم درمورد این موضع مطلب بزارین 😍😍😍